Dag 7/ maandag 29 september 2014

Lekker geslapen in ons nieuwe, tijdelijke verblijf(met een echt dekbed, zie je hier niet veel), en vanmorgen begonnen met een ontbijtje/ brunch bij "Smitty's Family Restaurant" in Jasper("Family Restaurants" worden zowel in Amerika als in Canada steeds zeldzamer, omdat alle restaurants steeds meer deel uit maken van een keten, -zoals bijna alles tegenwoordig-, maar is eigenlijk altijd wel lekker eten voor een normale prijs!). Maar ja, de algehele verloedering heeft ook hier toegeslagen; Smitty's wordt gewoon gerund door  ....Chinezen, hoe kan het ook anders..?!? Maar, niet zeuren, was gewoon lekker, soepje met een sandwich, kan je weinig aan verknallen... Vervolgens het "Jasper National Park" gaan verkennen; begonnen met het Maligne Lake, wat beroemd is door de kleur van het water en de drie omliggende bergtoppen(gletsjers) en Spirit Island, een van de meest gefotografeerde plaatsen in de wereld. Het meer ligt 44 km ten zuiden van Jasper en het is het grootste meer van "Jasper National Park", ongeveer 22,5 km lang en op zijn diepste punt is het 97 meter diep! Het boothuis(zie foto's)dateert van 1928 en is een "registered historic building".

Vervolgens richting de Athabasca Falls gereden(zo'n 30 km ten zuiden van Jasper). De waterval is niet zozeer bekend om zijn grootte(breedte 18 meter en een val van 24 meter), maar wel om zijn kracht, dus om de hoeveelheid water die er valt. Gisteren waren we, zoals jullie hebben kunnen lezen op de Athabasca Gletsjer, en dit is dan ook smeltwater van deze gletsjer... Opmerkelijk is ook dat het smeltwater van deze gletsjer uiteindelijk in 3 oceanen terechtkomt, te weten de Pacific, de Atlantic en de Arctic ocean!  Via de highway 93-a zijn we richting Jasper op ons gemakje teruggereden.. In Jasper even getankt, morgen moeten we weer een aardig stukje rijden en gaan we ook weer een uurtje terug in de tijd(we komen dan in de provincie British Columbia). 

Vanavond dachten we; "laten we eens wat anders eten"(valt ons op, dat zeker in dit soort kleine plaatsjes hier in Canada, het eten echt beroerd/ duur en eentonig is). Dus, werd het een Griek(nee, geen Chinees); het L & W Restaurant alhier. Nou...en dat was me een ervaring!

 We werden naar onze tafel gebracht door de eigenaresse, een klein, Grieks vrouwtje op teenslippers... ok..... Onze serveerster voor de avond was Lurch(van "The Addams Family"), nou ja zijn jongere zusje dan. Ze liep, praatte en bewoog volkomen emotieloos. Gooide onze bestelde karaf wijn neer, schonk niet in, zei niets... Eten besteld, zelfde recept, neergegooid, geen eet smakelijk, maar liep gewoon weg.. Ja, en op een gegeven moment ga je daar dan toch de humor van inzien... Tenminste wij dan, zelfs de achtergrondmuziek klopte...die was echt ronduit vals, niet een toontje ernaast, maar ECHT VALS.. En dan , opmerkelijk bij de volgende artiest, WEER VALS...  Buiten, bij het roken van een sigaret vroeg Mo zich af, wat er in de plantenbak stond, en ik was er nagenoeg zeker van dat dat de sla was die ik net op mijn bord had gehad en we hebben nog even gezocht naar de geit, waar de kaas uit de salade van kwam, maar die hadden ze gauw verstopt.. Verder(kan dat nog?), hingen er boven de ingang allerlei soorten lampjes, een paar met een bolletje, een paar met een spaarlamp, maar toen waren ze echt op en er hing er dan ook gewoon 1 bij met een kettinkje eraan(weet je wel zo 1 voor in de douche ofzo), moest je zelf aan/ uit doen. Maakte de term "doe jij het licht uit", ook weer een stuk begrijpelijker... Afgezien van deze kleine aandachtspuntjes was het eten eigenlijk nog niet eens zo slecht, maar u begrijpt dat het entertainments- gehalte de "10"  aardig benaderde....

Truste..!